පිය සෙනෙහස

 ( මට කවි ගී නම්  කියන්න බැහැ .. කියන්නත් කොහොමවත් බැහැ , එත් මේක මගේ තාත්ත ගැන මගේ හිතට දැනුන දේ තමයි කුරුටු ගාල තියන්නේ .. අඩු පාඩු ඇතොත් පෙන්වා දෙන්න ඊලග එකේදී හදාගන්න උත්සහ කරන්නම්)



හිමිදිරියෙම පිටවී ගොස්
රෑ බෝවී ගෙදරට එන පියාණනී ..
දවස පුරා නුඹ  විදිනා
දුක් කරදර නිමක් නොමැත ..

සැප සම්පත් අතහැර දා
අප වෙනුවෙන් සියල්ල දී
අපව බලා සතුට ලබන
 ආදර මගේ පියාණනී..

නුඹේ  රුධිරය  කිරි නොව්වත් - රන් දහදිය වී සැලෙනා
ඔය රුධිරය  විකුනන්නේ - නුඹට  නොවේ අප වෙනුවෙනි ...
නුඹේ කුසින් නොවැදුවාට - නුඹේ ලේ කිරි නොව්වාට
පිය සෙනෙහස සෑමදාම - මව් සෙනෙහස හා සම වේ ...

පිය සෙනෙහස ගැන ලියවුනු
කව් ගී කිසිවක් නැත්තේ
නුඹ විදිනා දුක් කරදර
 අපහට නොපෙනෙන හින්දද....

සියලු දෙනා රැක ගන්නට
නුඹ හෙලන රන් දහදිය
නුඹ ගන්නා වෙර වීරිය
රන් මිණි මුතු හා සම වේ..

නුඹ වැනි උත්තම පියෙකුගේ - දරුවෙකු වී ඉපදීමෙන්
ඔය හදවත පුරවා ඇති - පිය සෙනෙහස විද ගනිමින්
ඔබ වැනි ආදර පියෙකුගේ - පිය රැකවරණය ලබමින්
මා දෙපයින් නැගී සිටියෙ - මගේ පියා උතුම් නිසයි ...